وضعیت آثار تاریخی شهر اصفهان در دوره پهلوی اول (1320-1304ش)

شهر تاریخی اصفهان به لحاظ دارا بودن آثار ارزشمند تاریخی یکی ازمهمترین شهرهای ایران است. این موقعیت ممتاز، جدای از موقعیتجغرافیایی شهر، دراثر پایتخت شدن اصفهان در دوران سلسلههای آلبویه ، سلجوقیان و صفویه پدید آمدهاست. در این دورهها ارزشمندترینو فاخرترین آثار معماری این سلسلهها در اصفهان ایجاد گردید؛ امامتأسفانه فراز و فرود سلسلهها، جنگ و درگیریها و بلایای طبیعیبسیاری از این آثار را نابود کرد. در دوره قاجار نیز بسیاری از آثار به جامانده از دوران گذشته و، به خصوص دوره صفویه، در حال زوال ونابودی بودند؛ اما با شروع دوره پهلوی اول حرکتهایی اساسی برایحفظ و مرمت این آثار صورت گرفت. در نخستین قدم آثار تاریخی شهرثبت آثا ر مل ی ش د و د ر گامهای بعدی با استفاده از کارشناسان ومعماران سنتی به مرمت این آثار پرداختند. در این دوره با بازگرداندنموقوفات آثار، تلاشهایی نیز برای تأمین بخشی از هزینههای مرمتبناهای تاریخی شهر صورت گرفت.با وجود فاصله زمانی اندک در منابع، به طور مستقل، به اینموضوع و اقداماتی که برای حفظ این آثار از خطر نابودی صورتگرفته پرداخته نشده است. به علت قلّت دادههای منابع کتابخانهایتأکید نگارنده بر استفاده از روزنامههای محلی و اسناد تاریخی بودهاست. روش تحقیق در این مقاله به صورت کتابخانه ای و تطبیق وتحلیل منابع موجود، به خصوص منابع اصلی است. در این تحقیقپس از جمع آوری اطلاعات لازم به سازماندهی اطلاعات و تجزیه وتحلیل و، سرانجام، استنتاج آنها پرداخته شده است.